Midterms Koh Tao (diver's license)

De tijd gaat hier erg snel voorbij. Inmiddels zit ik hier al bijna twee maand, en ik heb nog geen moment verlangt naar Nederland. De mensen, het klimaat, de leefwijze, het eten, en het studeren hier bevalt mij bijzonder goed. Met de midterms in het vooruitzicht zie ik een sombere tijd naderen. De feestjes en tripjes zullen daarom ook even moeten wachten. Toch wilde ik fris en fruitig aan de leertermijn beginnen, en heb ik samen met een aantal Scandinaviërs Koh Tao bezocht om mijn PADI (eerste duik brevet) te behalen.

Vanuit Bangkok ben je in zo’n 12 uur op Koh Tao. Daar kom je in een oase van rust terecht. Na een zeer slechte nacht konden we meteen aan de bak voor onze theorie. Om eerlijk te zijn beviel mij deze dag totaal niet, studeren voor iets dat puur uit praktische handelingen bestaat makes no sense. Na nog een ochtend droge theorie konden we dan toch eindelijk op dag 2 het zwembad in om onze eerste duik handelingen in praktijk te brengen. Onder water ademen bril onder water af, ademen via een andermans regulator, allemaal standaard dingen voor een duiker.

Op dag 3 konden we dan toch eindelijk het koraalrif in om de wonderen van de wereld te bezichtigen. Geweldige kleuren, prachtige vissen, zelden heb ik de natuur zo mogen aanschouwen. Tijdens deze twee duiken gingen we tot ongeveer 10 meter diep. Gelukkig had ik geen last van mijn oren, en zelfs nu ik mijn blog hier aan het typen ben (vier dagen later) heb ik nog geen last van het duiken.

Op de laatste dag van de course begonnen we om ongeveer zes uur des morgens met duiken, blijkbaar zijn de vissen dan het actiefst en zijn er bijna geen andere duikers. Toen we aankwamen bij de duiklocatie waren de verwachtingen hoog! We zouden tot 18 meter afdalen om een prachtig koraalrif te aanschouwen. Echter bleek niets hier van waar te zijn, toen we eenmaal beneden waren bleek het hele koraalrif te zijn bedekt met een dik vissersnet. Volgens de professionals een van een zeer groot schip, mogelijk vast geraakt in het koraalrif en dus gedumpt. Met afschuw moest ik een dood koraalrif aanschouwen, duizenden vissen dood, allemaal door de mensheid. Alle ervaren duikers begonnen als gekken het net te open te snijden/knippen om de enkele vissen die nog leefden te bevrijden, maar dit maakte weinig verschil. Na ongeveer 40 minuten kom je dan boven en blijkt deze duik toch een nare bijsmaak te hebben. Enkelen konden zelfs emotioneel worden door deze gehele toestand. Ik moet zeggen dat ik deze hele toestand ook maar moeilijk kon aanschouwen. Nu pas besef je de hoeveel schade de mensheid de natuur kan aanbrengen. Later zou blijken dat een gebied van ongeveer een vierkante kilometer bedekt was door dit net.

Gelukkig hadden we nog een laatste duik in het programma boekje staan, deze was wonderbaarlijk mooi, en verzachte de bittere smaak van de ochtend een beetje. De felle kleuren van de vissen zijn onbeschrijfbaar mooi. Groen, rood, paars, blauw, je kan het hele rijtje wel afgaan, vissen in alle kleuren en maten, voor ieder wat wils, en het prachtige is dat jij zelf onderdeel bent van de oceaan. De vissen geven geen moer om een duiker en soms volgen ze je zelfs. Op een gegeven moment zwommen we door een school barracuda vissen, en toen we een oefening op de bodem van de oceaan deden begonnen ze met ons te spelen, en omcirkelden ze ons. Een geweldig deel van de natuur bevind zich diep in de zee, ik ben zeer blij dat ik dit alles heb mogen ervaren!

Helaas bleek deze trip ook het einde van een prachtig weekend op een geweldig eiland, waar het voor de duiker goed te vertoeven is, en waar bovendien de mensen, het eten, de stranden, en de sfeer uitzonderlijk goed is. Op een koude dinsdag nacht kom je dan terug in Bangkok, en verlang je naar je kamer, je thuis, hetgeen zich aan de Arun Amarin 39 bevindt.

Nu zit ik hier op mijn kamer en heb ik net de eerste dag leren erop zitten. Vanaf volgende week barst het feest los, dinsdag een kleine midterm, donderdag nog een, en dan vrijdag twee midterms. Gelukkig is het leren hier zo slecht nog niet, vandaag ging boven verwachting goed, en hopelijk zal dat de rest van de dagen ook zo zijn. Jammer is wel dat het niet zo makkelijk is om even een kopje koffie tijdens het leren te nemen. Hier in Thailand drinken enkel en alleen de toeristen dit bittere drankje, en moet ik dus ongeveer 300 meter lopen wil ik een degelijke espresso bemachtigen. Voordeel is dan weer wel dat ik even die ‘’tan” pak als ik buiten loop.

Voor nu zeg ik over en uit, en tot over een tijdje.