De afslag Nederland is in zicht

De laatste update is alweer een tijdje geleden, helaas gaat de tijd hier veel te snel. Gister nog mijn laatste tentamen gemaakt, en vanochtend al heel vroeg afscheid moeten nemen van twee mensen die ik toch wel echte vrienden kan noemen, en ik misschien wel helemaal nooit meer ga zien. Het hoort helaas allemaal bij een exchange semester.

De tentamentijd hier was nog behoorlijk zwaar. Zo’n twee weken lang ben je dan serieus onder pannen, studeren. Iets wat ik al tijden niet meer gedaan heb. Omdat ik toch wel graag met 30 ECTS naar huis ga, moest ik wil. Het vervelende van studeren in Thailand is het feit dat er een oneindig lange lijst is met dingen die je liever doet dan studeren. Zeker als bijna iedereen al klaar is met de tentamens is het enorm zwaar om iedere dag op te staan en weer dat boek te pakken, terwijl de anderen feesten, reizen, naar eilandjes gaan, op het strand liggen, en genieten. Nee, studeren, en misschien wel vooral het feit dat nu alles zo snel voorbij is, maakt het op je kamer blokken erg zwaar.

Het feit dat je dan weet dat het einde in zicht is maakt ergens diep in je ook wel goede gevoelens over Nederland los. Ik kan, mocht ik willen, een enorm pleidooi geven over wat ik wel niet allemaal vervelend vindt aan Nederland, maar er zijn ook zo vele dingen waar ik weer met een goede blik naartoe kan kijken. Op tien januari zal ook deze vent weer eens voet zetten op Nederlandse bodem. Helaas zal dit maar voor een week of twee zijn, vervolgens zal ik weer eens afreizen naar Oostenrijk om een paar centjes te verdienen.

Op dit moment schrijf je dan een nieuwe update van je blog, eentje die behoorlijk saai is, mijn excuses daarvoor, zie je opeens je broertje op serieus request. Jammer dat ik dit hele gebeuren in Enschede dan weer moet missen, hopelijk verbreken ze ook dit jaar weer het record, maar met de “noaber” cultuur in Twente zal dat vast wel lukken. De handjes tezamen slaan, en cashen voor het goede doel!

Er zijn eigenlijk maar weinigen die ook echt op papier kunnen zetten hoe het er nu misschien wel uitziet voor mij maar dit volgende bericht is toch wel een bijzondere:

“Ok, you have won all the battles against time, tides and 
circumstances. Been at movies areas, admired metropolitan skylines, hung out of riding trains, swom in some crocodile rivers, 
talked to cockroaches, dived with bull-sharks near coral-reefs, 
swallowed polluted air, laid on almost all Thai-beaches, experienced the Monsoon, emptied bottles at many parties, gathered many 
distant friendships, visited Koh Samet, Koh Pan-gan, Koh Tao and 
maybe more and maybe ate some grasshoppers.
There is just one place on Earth that is called the real paradise,
and you will find its black soil at about 8,000 miles away.
There are no dangerous crocodiles and bull-sharks, no need to 
hang out of trains, because there are seats, no laundry-rituals
during weekends, no more beach sand in your clothes, no necessity
 to eat jumping insects, no refreshing chloride showers anymore,
no more risk to fall ill from malaria or dengue-virus.
This place is called Koh Home, and your very welcome!!”

Alle eer gaat uit naar mijn vader, had het zelf niet beter kunnen samenvatten!

De kerst en het nieuwe jaar zal ik op Koh Tao / Koh Phangan doorbrengen, vervolgens zal er een nieuwe (langere) update volgen.