Het leven in Bangkok + Fullmoon at Koh Phangan
Blijf op de hoogte en volg Jeroen
03 September 2012 | Thailand, Bangkok
De laatste blog van mij is van alweer zo’n 10 dagen geleden, de tijd gaat hier snel. De Thai zeggen ook wel altijd ‘’May Ben Rai’’ (alles met z’n tijd/ hou je koest).
In de afgelopen weken heb ik hier in Thailand mogen meemaken dat het klimaat aan het veranderen is. Anders dan in Nederland, waar het altijd regent, heb je hier in de maanden september/ oktober en een deel van november echt te maken met een regenseizoen. Ook wel de ‘’monsoon’’, laat zich steeds vaker en heftiger zien.
Ook krijgen wij exchange studenten hier veel mee van de koninklijke familie van Thailand. Zo komt er bijna iedere avond een konvooi vlak langs Amarin voorbij racen, vermoedelijk met de kroonprins erin. De koning en koningin liggen in het ziekenhuis, en ik heb me laten vertellen dat het er niet positief uit ziet. Op verschillende plekken zie je hier in Bangkok dan ook al groeperingen ontstaan, degenen met de rode t-shirts zijn klaar met de monarchie, en diegenen die een geel t-shirt dragen staan nog achter de koning. Vermoedelijk ontstaan er bij het benoemen van een opvolger van de koning hier grote rellen, en laat nu net de ‘’Tha Prachan’’ (mijn campus), in al die jaren precies het middelpunt zijn geweest van die rellen. Om eerlijk te zijn vind ik al deze ontwikkelingen wel interessant!
Nadat ik enige tijd heb doorgebracht op de universiteit en bovendien braaf naar alle colleges ben geweest, was het vanaf vorige week woensdag tijd voor een fantastisch uitstapje naar een van de meest bekende Thaise eilanden.
Op woensdagavond heb ik samen met een klein gezelschap, a acht personen, (de rest zou later volgen) alvast de nachttrein naar ‘’ Surat Thani’’ gepakt. In zo’n 14 uurtjes brengt deze trein je naar een boot, die je dan in nog eens 2.5 uur naar Koh Phangan brengt.
Deze goedkope manier van reizen (enkeltje voor nog geen 20 euro) was alles behalve comfortabel, maar was wel weer een prachtige uitdaging. Slapen in een coupe, tussen alle Thai, zonder Airco, wel Arko was toch wel genieten. Echt slapen heb ik niet gedaan, misschien wel omdat we er in de trein een klein feestje van maakten, maar er was ook niet echt een degelijke mogelijkheid tot slapen.
Nadat we waren aangekomen op Koh Phangan, beter bekend als het eiland van de enige echte ‘’Fullmoon’’ party ter wereld, was het tijd voor een rit over het eiland naar ons bungalow park. Om eerlijk te zijn had ik totaal geen verwachtingen van dit bungalow park, aangezien we nog geen 8 euro per nacht betaalden.
Toch, toen we eenmaal aankwamen op het park kreeg ik een kippenvel momentje. Een groot wit zandstrand, niemand anders behalve mijn vriendengroep, palmbomen, een zacht briesje, en een zee zo mooi zuiver blauw. Die gehele dag hebben we verder doorgebracht op ons strandje.
Richting de avond besloten we om scooters te huren. Dit bleek een grote ellende te zijn. We moesten of onze paspoorten (die we bewust niet hadden meegenomen) of 10.000 baht each achterlaten als garantstelling. Omdat een scooter het enige degelijke vervoersmiddel op het eiland was besloot ik samen met 3 anderen dan ook maar op het de borg te pinnen, en de scooters voor 2 dagen te huren.
Om eerlijk te zijn vond ik deze borg betalen niet zo erg. Ik kreeg er een bijna nieuwe scooter voor terug, een scooter die de 100 km/uur makkelijk aantikte. Iets wat in Nederland als zo gevaarlijk/ illegaal gezien word, is daar de normaalste zaak van de wereld. Ik heb het niet geprobeerd, maar de meter ging tot 160 km/uur. De 100 km/uur vond ik wel meer dan genoeg. Des avonds lekker gegeten ergens in een dorpje vlakbij de pier.
De vrijdag, de dag voor de fullmoon party, hebben we met onze groep doorgebracht op de scooters, in een uurtje ben je aan de andere kant van het eiland, dus dit is ideaal om op een scooter te doen.
Richting de avond hebben we wat gegeten vlak bij onze accommodatie, en vervolgens onze eigen kokosnoot cocktails gemaakt. Rond een uurtje of 11 stapten we de taxi in, die ons naar de ‘’Pre-Fullmoon party bracht’’. Midden in het oerwoud stonden we daar te dansen, met nog zo’n 2-3 duizend andere avonturiers. Iedereen in de body-paint en met de fullmoon shirts aan.
De volgende ochtend lekker rustig opgestaan, beetje relaxen voordat des avond het grote feest zou gaan losbarsten. Aan het einde van de middag heb ik eerst samen met wat anderen het strand van het feest maar eens even bekeken.
Toen we terugkwamen bleek dat op onze accommodatie de rest van de groep ook was aangekomen. Samen met een stuk of 25 exchange studenten hebben we wat gedronken op het strand, elkaar onder gekliederd met body-paint en zijn we de taxi’s in gestapt richting de ‘’Fullmoon party’’.
Als je dan die taxi uitstapt merk je de fantastische sfeer al. Dit is waarvoor we hier zijn gekomen, een strand vol met feestende mensen, een tiental clubs/ stages met ieder een eigen muziek genre, en overal buckets te koop voor te weinig geld. De foto’s zeggen genoeg dacht ik zo.
In de afgelopen weken heb ik hier in Thailand mogen meemaken dat het klimaat aan het veranderen is. Anders dan in Nederland, waar het altijd regent, heb je hier in de maanden september/ oktober en een deel van november echt te maken met een regenseizoen. Ook wel de ‘’monsoon’’, laat zich steeds vaker en heftiger zien.
Ook krijgen wij exchange studenten hier veel mee van de koninklijke familie van Thailand. Zo komt er bijna iedere avond een konvooi vlak langs Amarin voorbij racen, vermoedelijk met de kroonprins erin. De koning en koningin liggen in het ziekenhuis, en ik heb me laten vertellen dat het er niet positief uit ziet. Op verschillende plekken zie je hier in Bangkok dan ook al groeperingen ontstaan, degenen met de rode t-shirts zijn klaar met de monarchie, en diegenen die een geel t-shirt dragen staan nog achter de koning. Vermoedelijk ontstaan er bij het benoemen van een opvolger van de koning hier grote rellen, en laat nu net de ‘’Tha Prachan’’ (mijn campus), in al die jaren precies het middelpunt zijn geweest van die rellen. Om eerlijk te zijn vind ik al deze ontwikkelingen wel interessant!
Nadat ik enige tijd heb doorgebracht op de universiteit en bovendien braaf naar alle colleges ben geweest, was het vanaf vorige week woensdag tijd voor een fantastisch uitstapje naar een van de meest bekende Thaise eilanden.
Op woensdagavond heb ik samen met een klein gezelschap, a acht personen, (de rest zou later volgen) alvast de nachttrein naar ‘’ Surat Thani’’ gepakt. In zo’n 14 uurtjes brengt deze trein je naar een boot, die je dan in nog eens 2.5 uur naar Koh Phangan brengt.
Deze goedkope manier van reizen (enkeltje voor nog geen 20 euro) was alles behalve comfortabel, maar was wel weer een prachtige uitdaging. Slapen in een coupe, tussen alle Thai, zonder Airco, wel Arko was toch wel genieten. Echt slapen heb ik niet gedaan, misschien wel omdat we er in de trein een klein feestje van maakten, maar er was ook niet echt een degelijke mogelijkheid tot slapen.
Nadat we waren aangekomen op Koh Phangan, beter bekend als het eiland van de enige echte ‘’Fullmoon’’ party ter wereld, was het tijd voor een rit over het eiland naar ons bungalow park. Om eerlijk te zijn had ik totaal geen verwachtingen van dit bungalow park, aangezien we nog geen 8 euro per nacht betaalden.
Toch, toen we eenmaal aankwamen op het park kreeg ik een kippenvel momentje. Een groot wit zandstrand, niemand anders behalve mijn vriendengroep, palmbomen, een zacht briesje, en een zee zo mooi zuiver blauw. Die gehele dag hebben we verder doorgebracht op ons strandje.
Richting de avond besloten we om scooters te huren. Dit bleek een grote ellende te zijn. We moesten of onze paspoorten (die we bewust niet hadden meegenomen) of 10.000 baht each achterlaten als garantstelling. Omdat een scooter het enige degelijke vervoersmiddel op het eiland was besloot ik samen met 3 anderen dan ook maar op het de borg te pinnen, en de scooters voor 2 dagen te huren.
Om eerlijk te zijn vond ik deze borg betalen niet zo erg. Ik kreeg er een bijna nieuwe scooter voor terug, een scooter die de 100 km/uur makkelijk aantikte. Iets wat in Nederland als zo gevaarlijk/ illegaal gezien word, is daar de normaalste zaak van de wereld. Ik heb het niet geprobeerd, maar de meter ging tot 160 km/uur. De 100 km/uur vond ik wel meer dan genoeg. Des avonds lekker gegeten ergens in een dorpje vlakbij de pier.
De vrijdag, de dag voor de fullmoon party, hebben we met onze groep doorgebracht op de scooters, in een uurtje ben je aan de andere kant van het eiland, dus dit is ideaal om op een scooter te doen.
Richting de avond hebben we wat gegeten vlak bij onze accommodatie, en vervolgens onze eigen kokosnoot cocktails gemaakt. Rond een uurtje of 11 stapten we de taxi in, die ons naar de ‘’Pre-Fullmoon party bracht’’. Midden in het oerwoud stonden we daar te dansen, met nog zo’n 2-3 duizend andere avonturiers. Iedereen in de body-paint en met de fullmoon shirts aan.
De volgende ochtend lekker rustig opgestaan, beetje relaxen voordat des avond het grote feest zou gaan losbarsten. Aan het einde van de middag heb ik eerst samen met wat anderen het strand van het feest maar eens even bekeken.
Toen we terugkwamen bleek dat op onze accommodatie de rest van de groep ook was aangekomen. Samen met een stuk of 25 exchange studenten hebben we wat gedronken op het strand, elkaar onder gekliederd met body-paint en zijn we de taxi’s in gestapt richting de ‘’Fullmoon party’’.
Als je dan die taxi uitstapt merk je de fantastische sfeer al. Dit is waarvoor we hier zijn gekomen, een strand vol met feestende mensen, een tiental clubs/ stages met ieder een eigen muziek genre, en overal buckets te koop voor te weinig geld. De foto’s zeggen genoeg dacht ik zo.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
